«Οι χωριάτες τούς φιλεύανε ψωμί σταρένιο και γάλα,
ύστερα βγαίναν στις πόρτες
και τους εύχονταν ο Θεός να' ναι μαζί τους στον δρόμο τους.
Αυτοί οι χωριάτες δεν ξέραν αν ήταν, ακόμα, πόλεμος
για είχε τελειώσει, δεν ξέραν τίποτα.
Ξέραν, μονάχα, πως άνθρωποι τούς γύρευαν ψωμί,
και το' δίναν με την απλότητα που έχουν
όλες οι μεγάλες πράξεις».



Ηλίας Βενέζης